Αποφάσεις του 28ου Συνεδρίου της Ένωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών-UEF (Βρυξέλλες, 25-26 Νοεμβρίου 2023)

*ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΟΥΣ

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Οι ευρωεκλογές του 2024 προορίζονται να είναι εξαιρετικής σημασίας για τους πολίτες της ΕΕ. Διακυβεύεται το μέλλον της ΕΕ και η κατεύθυνση που πρέπει να δοθεί στην διαδικασία ενοποίησης. Ο σχεδιασμός μιας πολιτικής Ευρώπης -νομιμοποιημένης άμεσα από τους πολίτες της Ευρώπης και ικανής να δράσει με πολιτικό κύρος στη διεθνή σκηνή και να πραγματοποιήσει επιτυχώς τις βαθιές οικολογικές και ψηφιακές μεταβάσεις σε βιομηχανικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο- είναι σε αντίθεση με τον σχεδιασμό των εθνικιστικών δυνάμεων, που πιστεύουν ότι η πολιτική πρέπει να είναι το αποκλειστικό προνόμιο των κρατών- μελών, των μοναδικών ιδιοκτητών της κυριαρχίας, ακόμη και σε ό,τι αφορά το κράτος Δικαίου.

Η πραγματικότητα που ζούμε, ωστόσο, υποδηλώνει ξεκάθαρα την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας μίας κοινής ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Στον κόσμο, γινόμαστε μάρτυρες της επιστροφής των αυτοκρατορικών δυνάμεων, η δημοκρατία ακροβατεί ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν είναι πλέον σε θέση να εγγυηθούν τη συνέχεια της εξωτερικής πολιτικής τους και των συμμαχιών τους,  βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, των πολέμων, της οικονομικής αστάθειας και της ανεξέλεγκτης κινητικότητας ανθρώπων. Στο πλαίσιο αυτό, η κυριαρχία των ευρωπαϊκών κρατών και η ικανότητά τους για πολιτική δράση είναι πιο ασήμαντη από ποτέ.

Επιπλέον, η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία μας. Η προσπάθεια να εκμηδενίσουν μια δημοκρατική χώρα που είχε ήδη επιλέξει το μέλλον της στην Ευρώπη και να εξαφανίσουν το λαό της μέσω μιας βάναυσης εισβολής, αποτελεί πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ειρηνευτικό έργο της. Όλα αυτά καθιστούν ακόμη πιο αναγκαία και επείγουσα την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να την καταστήσει ισχυρή και κυρίαρχη στις ενέργειές της, ικανή να ηγηθεί του δημοκρατικού κόσμου, για χάρη και του πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου που ενσαρκώνει. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι ο πραγματικός εχθρός των απολυταρχιών, που βασίζονται στον επιθετικό εθνικισμό, την τυραννία, την περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή και ελευθερία, περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βρίσκονται μέσα στην διαφθορά· και είναι μια διαδικασία που πρέπει τώρα να ολοκληρωθεί, επιστρέφοντας στις ρίζες του Μανιφέστου του Βεντοτένε/Ventotene. Η απειλή είναι παρόμοια, και σε το ίδιο επίπεδο πρέπει να είναι η απάντηση, εφαρμόζοντας επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ζωή σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.

Δεν πρέπει μόνο να ολοκληρώσουμε την ενότητά μας, δημιουργώντας κατάλληλους θεσμικούς μηχανισμούς, να ενισχύσουμε τη σύγκλιση των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων μας και να προωθήσουμε τις αξίες μας και ελευθερίες. Αλλά πρέπει πρώτα απ’ όλα να νικήσουμε πολιτικά τον εθνικισμό, ο οποίος επέστρεψε για να φέρει τον πόλεμο στην ήπειρό μας, δημιουργώντας δημοκρατικούς θεσμούς που να είναι ανέγγιχτοι από αυτή την ασθένεια και, αντιστρόφως, αντιπροσωπεύουν ένα εναλλακτικό μοντέλο και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οικοδομώντας μια ομοσπονδιακή Ευρώπη: πού βρισκόμαστε;

Η πανδημία και η ικανότητα της Ευρώπης να αντιδρά με ενότητα και αλληλεγγύη έχουν ανοίξει τη δυνατότητα ενός ενάρετου μονοπατιού, το οποίο έχει «μεταφράσει» σε συγκεκριμένα αιτήματα και προτάσεις των πολιτών η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, μέσω μίας πρωτόγνωρης δημοκρατικής συμμετοχικής διαδικασίας, Αυτά μπορούν να συνοψιστούν στο αίτημα για μια Ευρώπη που είναι πιο ικανή να δράσει και περισσότερο δημοκρατική και κοντά στους πολίτες της, ιδίως μέσω της ενίσχυσης των εξουσιών που έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίου ως προς την εκπροσώπηση τους.

Όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν δεσμευτεί να ακολουθήσουν τα αποτελέσματα της Διάσκεψης, αλλά πάνω απ’ όλα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανέλαβε να ζητήσει σύγκληση Συνέλευσης για την αναθεώρηση των Συνθηκών και καταρτίστηκε από την Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων, μια οργανική και βαθιά πρόταση για μεταρρύθμιση, η οποία εγκρίθηκε στις 22 Νοεμβρίου. Αυτές είναι προτάσεις ικανές να ανοίξουν μια συζήτηση για την εγκαθίδρυση μιας αληθινής δημοκρατικής νομιμοποίησης της ευρωπαϊκής κυριαρχίας και του καθορισμού των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής πολιτικής εξουσίας και για την ουσιαστική χειραφέτηση της Ένωσης από τα κράτη-μέλη.

Είμαστε πεπεισμένοι, ως UEF, ότι η ανάγκη να ξεκινήσουμε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να παρέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις κατάλληλες αρμοδιότητες, πόρους και εξουσίες για την εφαρμογή των κοινών πολιτικών που είναι απαραίτητες για την υπεράσπιση των αξιών, της ασφάλειας και των συμφερόντων των Ευρωπαίων πολιτών, βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης για την ευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία. Καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις και τους υποψήφιους να αντιστοιχηθούν με την ιστορική και την πολιτική συγκυρία, και να αποκτήσουν την δυνατότητα να παρουσιάσουν στους πολίτες τι πραγματικά διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές, δίνοντας αφορμή για μια πραγματική υπερεθνική συζήτηση  ώστε να ενισχυθεί η διαμόρφωση μίας ακόμα βαθύτερης κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης.

 

Οι προκλήσεις μπροστά μας

Διεύρυνση

Η βάναυση επίθεση κατά της Ουκρανίας από τη Ρωσία έχει δημιουργήσει την ανάγκη για επιτάχυνση μιας νέας διεύρυνσης, πρώτα απ’ όλα προς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, την Ουκρανία και επίσης τη Μολδαβία και τη Γεωργία.

Η πρόκληση της συμπερίληψης ενός περαιτέρω μεγάλου αριθμού μελών με βάση ένα νέο όραμα, με πολύ μεγαλύτερο προσανατολισμό στη γεωπολιτική και συνδεόμενο με την ασφάλεια, συνεπάγεται την ανάγκη να προχωρήσουμε παράλληλα σε σημαντικές θεσμικές αλλαγές, ώστε οι μηχανισμοί λήψης αποφάσεων και η δομή των ευρωπαϊκών φορέων να γίνουν επαρκείς για την εξασφάλιση αποτελεσματικής λειτουργίας με 35 ή περισσότερα μέλη, χωρίς τον κίνδυνο παράλυσης ή αποδυνάμωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση το οφείλει πρώτα και κύρια στις υποψήφιες χώρες -και για άλλη μια φορά πρώτα και κύρια στην Ουκρανία λόγω της τραγωδίας που βιώνει- να μην προδώσει τις προσδοκίες όσον αφορά την ένταξη στην ΕΕ και να προσφέρει συμμετοχή σε ένα σταθερό σχέδιο.

Από αυτή την άποψη, η επέκταση της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας (που συνεπάγεται και την υπέρβαση της ομοφωνίας και του δικαιώματος αρνησικυρίας) και η ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- αναδεικνύονται ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει η Ένωση και να μπορέσει να οικοδομήσει μια δομή με πολλά ομόκεντρα επίπεδα ολοκλήρωσης, γύρω από τον πυρήνα των χωρών που σχηματίζουν μια πολιτική ένωση .

Οι απαραίτητες πολιτικές

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις στους τομείς:

• Οικονομίας
• Κοινωνικής πολιτικής
• Περιβάλλοντος
• Βιομηχανικής πολιτικής
• Ψηφιοποίησης και τεχνητής νοημοσύνης
• Ενέργειας
• Υγείας
• Εκπαίδευσης
• Εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας
• Πραγματικής κοινής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης
• Άμυνας

 

Η ανάπτυξη κοινών πολιτικών σε όλους αυτούς τους τομείς είναι απαραίτητη για την διαμόρφωση κοινωνιών χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμης ανάπτυξης στην Ευρώπη, για τη διατήρηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής και των προτύπων του. Είναι επίσης απαραίτητη για την ανάπτυξη της στρατηγικής αυτονομίας, που αποτελεί υλική προϋπόθεση για την άσκηση πολιτικής κυριαρχίας.

Περιλαμβάνει, μεταξύ πολλών άλλων, την δυνατότητα ανάπτυξης μιας πολιτικής δημόσιων επενδύσεων προς υποστήριξη ή αναμόρφωση πολλών δευτερογενών-τριτογενών τομέων, επέκταση της έρευνας και της καινοτομίας σε στρατηγικούς τομείς και την παρέμβαση στις  περιοχές και στα τμήματα του πληθυσμού που επηρεάζονται από τις μεταβάσεις που πραγματοποιούνται.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, συνεπάγονται την ικανότητα για δημιουργία νέων εταιρικών σχέσεων ξεκινώντας με χώρες της Μεσογείου και της Αφρικής, συνεισφέροντας στη δημιουργία ενός ευρύτερου χώρου ασφάλειας, ανταλλαγών και συνεργασίας, που να αντικατοπτρίζει επίσης τα δίκαια αιτήματα του παγκόσμιου Νότου με την εμφάνιση νέων υπερεθνικών διεθνών θεσμών που μπορεί να προωθήσουν τον εποικοδομητικό διάλογο και τη συνεργασία, ευνοώντας το διεθνές εμπόριο και τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Όλες αυτές οι πολιτικές πρέπει να αναπτυχθούν πρώτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ακόμη και αν μπορούν να αναπτυχθούν όπου χρειάζεται σε διαφορετικά επίπεδα, είτε σε εθνικό είτε σε περιφερειακό/τοπικό επίπεδο, βασισμένες στην αρχή της επικουρικότητας, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του φεντεραλισμού. Για αυτό είναι απαραίτητο να δοθεί στην ΕΕ η εξουσία να βρίσκει αυτόνομα τους πόρους για την υλοποίηση τους, για την εφαρμογή τους όταν έχουν ευρωπαϊκή διάσταση, και συνεπώς μια δημοκρατική δομή λήψης αποφάσεων και μια αποτελεσματική ικανότητα διακυβέρνησης.

Για τον σκοπό αυτό απαιτείται ένας αριθμός αλλαγών, οι οποίες ήταν επίσης στο επίκεντρο της συζήτησης κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας των προτάσεων για τροποποιήσεις εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

 

– η επέκταση των αρμοδιοτήτων και συνεπώς η δυνατότητα πολιτικής αυτονομίας της Ένωσης:

α) αποκλειστικές αρμοδιότητες στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής και της προστασίας της βιοποικιλότητας – ένα πολύ σημαντικό βήμα γιατί η προστασία του περιβάλλοντος έχει οριζόντιες εφαρμογές σε πολλές άλλες πολιτικές.

β) ανταγωνιστικές δυνατότητες στην ενέργεια, τη βιομηχανία, την πολιτική προστασία, την υγεία και την εκπαίδευση

γ ) ενίσχυση της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας μέσω της επέκτασης της πλειοψηφίας στο Συμβούλιο

δ) δημιουργία ενός αρχικού πυρήνα της Αμυντικής Ένωσης μέσω της δημιουργίας στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης υπό μια ενιαία ολοκληρωμένη διοίκηση·

ε)  επέκταση της ψηφοφορίας με πλειοψηφία στη λήψη αποφάσεων για τους ίδιους πόρους και το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, για να μπορέσει η Ένωση να γίνει κυρίαρχος του προϋπολογισμού της,  ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιδίωξη των στόχων της και να ρυθμίσει τις ενέργειες των κρατών-μελών μέσω πολιτικών όρων ευθυγραμμιζόμενων με την NextGenerationEU

ζ) καθιέρωση της πλειοψηφίας στο Συμβούλιο για την ενεργοποίηση της ρήτρας ευελιξίας βάσει του άρθρου 352 ΣΛΕΕ, προκειμένου να παράσχει στην Ένωση μια επικουρική νομική βάση για την έκδοση των απαραίτητων πράξεων για την επιδίωξη των στόχων της.

– η εδραίωση ενός βασικού μοντέλου δύο Σωμάτων και η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (με μετονομασία σε «Εκτελεστική»):

η) επέκταση της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας για την πλειοψηφία των αποφάσεων, με την οποία το Κοινοβούλιο θα ασκεί μόνιμα τον ρόλο του πολιτικού οργάνου συναπόφασης  στην Ένωση παράλληλα με το Συμβούλιο, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις κατά πλειοψηφία·

θ) παραχώρηση στο Κοινοβούλιο της εξουσίας νομοθετικής πρωτοβουλίας και του δικαιώματος να κινεί διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου εάν ένα κράτος-μέλος παραβιάζει το δίκαιο της ΕΕ.

ι) αναμόρφωση της διαδικασίας διορισμού του Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής, ο οποίος γίνεται «Πρόεδρος της Ένωσης», επιλογή του Προέδρου από το Κοινοβούλιο, που επικυρώνεται από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου;

κ) μείωση του αριθμού των μελών που απαρτίζουν την Εκτελεστική Επιτροπή, επιλογή σε πολιτική βάση από τον ίδιο τον Πρόεδρο, λαμβάνοντας υπόψη τη δημογραφική και γεωγραφική ισορροπία·

 

λ) μεταρρύθμιση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ώστε να αποτελείται μόνο από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων και τον Πρόεδρο της Ένωσης (δηλαδή της Ευρωπαϊκής Εκτελεστικής Επιτροπής).

 

Κυριαρχία, δημοκρατία και κράτος δικαίου

Με το ισχύον σύστημα, η πολιτική κυριαρχία παραμένει προνόμιο –σε έσχατη λύση-  αποκλειστικά των κρατών-μελών· η δημοκρατία (που νοείται ως έλεγχος από τους πολίτες των θεσμών που ασκούν πολιτική εξουσία σε αποφάσεις για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους) ασκείται ουσιαστικά σε εθνικό επίπεδο. Τα εθνικά Κοινοβούλια είναι αυτά που αποφασίζουν για θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της κυριαρχίας (και της ζωής των πολιτών).

Όπως επισημαίνεται συχνά από το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, αλλά όχι μόνο, το γεγονός ότι η κυριαρχία ασκείται δημοκρατικά μόνο σε εθνικό επίπεδο θέτει τα όρια όχι μόνο των  ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά και της δυνατότητας να υπάρξει μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία στο παρόν Σύστημα.

Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να βρεθούν αποτελεσματικοί τρόποι ενίσχυσης της δημοκρατίας και της δημοκρατικής συμμετοχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μόνη δυνατότητα είναι η αναθεώρηση του  υφιστάμενου ευρωπαϊκού πολιτικού θεσμικού συστήματος που να εισάγει βασικές θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις προκειμένου να τεθούν ορισμένοι ομοσπονδιακοί μηχανισμοί εντός της ΕΕ, καθιστώντας αποτελεσματική την άμεση σχέση μεταξύ πολιτών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων (βλ. A. Hamilton, The Federalist, n.15) και πραγματοποιώντας έτσι μια θεσμική αλλαγή που είναι συνταγματικής φύσης.

Αυτό το αίτημα προέκυψε και από την Διάσκεψη για την Ευρώπη. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι μερικά από τα βασικά ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της κυριαρχίας δεν μπορούν πλέον να διευθύνονται επαρκώς από τα κράτη-μέλη και ζητούν μια ισχυρότερη ΕΕ, με περισσότερες πολιτικές εξουσίες, αλλά και κάνουν έκκληση για βαθύτερη μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης που να επιτρέπει στους πολίτες να ελέγχουν και να επηρεάζουν τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών που ρυθμίζουν και επηρεάζουν τη ζωή τους.

Είναι επίσης απαραίτητο να τονιστεί ότι, σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης στα δημοκρατικά συστήματα που αμφισβητούνται  από την αυξανόμενη δυσπιστία των πολιτών προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, μια δυσπιστία που επίσης γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εξωτερικές αυταρχικές δυνάμεις που προσβλέπουν στην αποδυνάμωση της Ευρώπης –, είναι απαραίτητο να αυξηθεί αποτελεσματικά η πολιτική συμμετοχή των Ευρωπαίων πολιτών.

Από αυτή την άποψη, σημαντική συμβολή όσον αφορά την ενίσχυση της δημοκρατίας και του «ευρωπαϊκού συναισθήματος» μεταξύ των πολιτών, μπορεί να είναι η εισαγωγή του νέου εκλογικού νόμου που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2022.

Επομένως, η θεμελιώδης επιλογή για μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία παραμένει αυτή της οικοδόμησης μιας κοινής ευρωπαϊκής κυριαρχίας, η οποία, ενώ επιτρέπει στους Ευρωπαίους να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις από τις οποίες εξαρτάται το μέλλον τους, δημιουργεί τους θεσμικούς μηχανισμούς που θα παρέχουν στους πολίτες τη δυνατότητα να επιλέγουν τις πολιτικές που θέλουν να δουν να αναπτύσσονται και να ελέγχουν το έργο των Ευρωπαϊκών Θεσμών που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων και την εφαρμογή αυτών των πολιτικών.

Αυτός είναι επίσης ο πραγματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η απαίτηση των ανελεύθερων κυβερνήσεων να μην έχουν περιορισμούς στις παρεμβάσεις στο δικό τους εγχώριο νομικό θεσμικό σύστημα,  αμφισβητώντας τον σεβασμό προς το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από αυτή την άποψη, οι προτάσεις για τις τροποποιήσεις των Συνθηκών που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (που πράγματι πυροδοτεί τη διαδικασία μεταρρύθμισης των Συνθηκών ως νόμιμος εκπρόσωπος όλων των Ευρωπαίων πολιτών) αποτελούν ένα πρώτο βήμα για την επίτευξη αυτού του στόχου με συγκεκριμένους όρους, δίνοντας άμεσες εξουσίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον έλεγχο του ΕΚ.

Επιπλέον,  βάσει αυτών των προτάσεων, αυξάνονται οι εποπτικές εξουσίες του Δικαστηρίου επί των νέων κρατών μελών. Η νέα διαδικασία βάσει του άρθρου. 7 ΣΕΕ θα προέβλεπε τη δυνατότητα για το Συμβούλιο να καταγγείλει κατά πλειοψηφία την  παραβίαση του κράτους δικαίου σε ένα κράτος-μέλος, για την οποίο το Δικαστήριο θα έπρεπε να αποφανθεί, επιβάλλοντας ουσιαστικά πρόστιμα εάν χρειαστεί. Το Δικαστήριο θα μπορεί επίσης να δεχθεί προκαταρκτικές προσφυγές σχετικά με τη συμμόρφωση των σχεδίων νόμων με τις Συνθήκες, με πρωτοβουλία του Κοινοβουλίου.

 

 

Μια δέσμευση για μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη

Ως εκ τούτου, η UEF επιβεβαιώνει τη δέσμευσή της να υποστηρίξει την πρόταση που έγινε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την έναρξη της αναθεώρησης των υφιστάμενων Συνθηκών, προκειμένου να ανταποκριθεί στην ανάγκη εμβάθυνσης και ενίσχυσης της δημοκρατικής δυνατότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης  να δράσει.

Από αυτή την άποψη, η UEF:

-απευθύνει κατ’ αρχήν έκκληση στην Ισπανική Προεδρία να διαβιβάσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αιτούμενη τη δρομολόγηση μιας σύμβασης για τη μεταρρύθμιση των Συνθηκών εγκαίρως για να εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 15 Δεκεμβρίου·

-προτρέπει τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τεθεί στην ημερήσια διάταξη της Συνάντησης της 15^ης Δεκεμβρίου η απόφαση της EUCO για το αίτημα του ΕΚ

-προτρέπει τις εθνικές κυβερνήσεις να δώσουν το πράσινο φως για την προετοιμασία της Συνόδου, όπως ζητήθηκε από το ΕΚ·

-καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να συγκαλέσουν εκ νέου συνεδρίαση της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης προκειμένου να μοιραστεί με τους πολίτες που συμμετείχαν στις εργασίες της, τις προτάσεις που εκπονήθηκαν για τη μεταρρύθμιση των Συνθηκών, όπως περιέχονται στα συμπεράσματα και τα τελικά αιτήματα του Διάσκεψης.

Τέλος, ενόψει των ευρωεκλογών, η UEF καλεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους υποψηφίους να προσυπογράψουν τη δέσμευση για μια βαθιά μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να εφαρμοστούν ευρωπαϊκές πολιτικές που μπορούν να εγγυηθούν στους πολίτες το σεβασμό των πολιτικών, αστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και συμβάλλουν στην οικοδόμηση μιας πιο σταθερής, πιο ειρηνικής, παγκόσμιας τάξης που να βασίζεται περισσότερο στην αλληλεγγύη.

Βρυξέλλες, 26 Νοεμβρίου 2023

Εγκεκριμένο από το XXVIII Ευρωπαϊκό Συνέδριο της UEF

ΔΗΛΩΣΗ

Οι θηριωδίες των πολέμων στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη μας υπενθυμίζουν την επείγουσα ανάγκη ύπαρξης μιας ομοσπονδιακής ευρωπαϊκής κυβέρνησης, ικανής να δρα στη διεθνή σκηνή 

Ζούμε σε ένα διεθνές πολιτικό πλαίσιο που μας φέρνει πίσω, σε μια εποχή που η σύγκρουση είναι και πάλι μια δραματική πραγματικότητα ή μια πραγματική και απειλητική πιθανότητα σε πολλές περιοχές.

Υπάρχουν πολλές πηγές αστάθειας σε ολόκληρες περιοχές: από την Αφρική μέχρι τη Νότιο-Ανατολική Ασία, από την Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή. Διαμορφώνεται ένας πολύ-πολισμός με ανταγωνισμούς, στον οποίο συμμετέχουν ηπειρωτικοί παράγοντες που αγωνίζονται να δημιουργήσουν  νέα ισορροπία δυνάμεων, με βάση τις πολιτικές φιλοδοξίες τους.

Είναι επίσης ένα σύστημα, στο οποίο αρχίζει να διαμορφώνεται η σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού,  ένας διεθνής ανταγωνισμός στον οποίο οι διεθνείς θεσμοί, ξεκινώντας από τον ΟΗΕ, είναι σοβαρά εξασθενημένοι.

Σε αυτό το εξαιρετικά ασταθές πλαίσιο, η ασφάλεια δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένη και γι αυτό υπάρχει επείγουσα ανάγκη να λύσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τους κόμπους που την εμποδίζουν να είναι αυθεντικός και αποφασιστικός διεθνής παίκτης στην ανάδυση της νέας τάξης, αλλά και αυτόνομη ώστε να εγγυάται τη δική της ασφάλεια.

 

Ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας

Η ένοπλη επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει πυροδοτήσει μια παγκόσμια κρίση ασφάλειας, χωρίς προηγούμενο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιμπεριαλιστική οπτική και η εθνικιστική ιδεολογία της Ρωσίας είναι μολυσματικές για τις διεθνείς σχέσεις και τείνουν να επαναλαμβάνονται σε άλλες περιοχές του κόσμου, τροφοδοτώντας εντάσεις και πυροδοτώντας ένα πλήθος πιθανών συγκρούσεων.

Η UEF, συνεπής με όσα έχει υποστηρίξει σε όλες τις δηλώσεις της, συνεχίζει να το πιστεύει πως ο αγώνας αντίστασης της Ουκρανίας είναι ένας αγώνας για την υπεράσπιση της ελευθερίας όλης της Ευρώπης, και ως τέτοιος πρέπει να υποστηρίζεται πλήρως. Γι’ αυτό θεωρεί ουσιώδες, η ακλόνητη και συμπαγής υποστήριξη προς την Ουκρανία να διατηρηθεί σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων του στρατιωτικού και του υλικοτεχνικού. Όπως και η διατήρηση της οικονομικής και πολιτικής πίεσης από όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης κατά της Ρωσίας να παραμείνει ουσιαστική. Ως εκ τούτου, πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε διπλωματική πρωτοβουλία για την κατάπαυση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης πρέπει να περιλαμβάνει πλήρη αναγνώριση της ουκρανικής κυριαρχίας και τον σεβασμό των νόμιμων συνόρων.

Είναι επίσης κρίσιμη η υποστήριξη ενός διεθνούς πλαισίου, εντός του οποίου ο Δίκαιο και η διπλωματία μπορούν να επικρατήσουν έναντι της χρήσης βίας στις διεθνείς διαφορές.

Η ΕΕ θα πρέπει να υποστηρίξει την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και να παρακολουθήσει από κοντά τη διαδικασία προσχώρησης της χώρας ως μέλος. Για το λόγο αυτό, η μεταρρύθμιση των Συνθηκών της ΕΕ είναι ένα επείγον και απαραίτητο βήμα, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις προκλήσεις της διεύρυνσης, ενόψει μιας Ένωσης με περισσότερα από 30 κράτη- μέλη στο εγγύς μέλλον.

 

Η Μέση Ανατολή και η επιστροφή του πολέμου στην Παλαιστίνη

Το ισραηλινο-παλαιστινιακό ζήτημα, από το 2006 (έτος των παλαιστινιακών εκλογών), περιορίζεται σε ένα περιφερειακό ζήτημα και η διεθνής κοινότητα έχει σταματήσει να παίζει ρόλο στην οικοδόμηση μιας αξιόπιστης πορείας προς την ειρήνη. Από το 2006, γίναμε μάρτυρες ενός κρεσέντο βίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς (Επιχείρηση Cast Lead το 2009, οι μεγάλες συγκρούσεις το 2012, το 2014, για να αναφέρουμε μόνο μερικές). Αυτό το πλαίσιο άνοιξε το δρόμο για την επιχείρηση της Χαμάς τον περασμένο Οκτώβριο.

Αυτή η φρικτή τρομοκρατική επίθεση στο νότιο Ισραήλ, που διέπραξε η Χαμάς εναντίον άοπλων αμάχων, μέσω καταδρομικών ενεργειών, απαγωγών και εκτοξεύσεων ρουκετών, αποτέλεσαν την πιο δραματική επίθεση εναντίον του Ισραήλ από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (1973), με πολύ υψηλό αριθμό απωλειών αμάχων και τη σύλληψη ενός πολύ μεγάλου αριθμού ομήρων. Είναι μια τρομοκρατική πράξη, βάρβαρη και εγκληματική, με στόχο να κάνει την ειρήνη αδύνατη και να προκαλέσει ένα κρεσέντο βίας και καταστροφής.

Όσον αφορά την πλευρά του Κράτους του Ισραήλ, πάλι με βάση το νόμιμο δικαίωμά του στην αυτοάμυνα, παρατηρούμε ότι έχει πέσει στη δαιμονική παγίδα που δημιούργησε η Χαμάς. Ο πόλεμος που διεξάγει στη Γάζα, αναπόφευκτα, και με τη θέληση της ίδιας της Χαμάς, προκαλεί ανθρωπιστική καταστροφή με θύματα χιλιάδες πολίτες (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών), που η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να ανεχτεί.

Ως εκ τούτου, η UEF, έχοντας επίγνωση ότι αυτή τη δραματική στιγμή η ανελέητη λογική του πολέμου και ο στόχος της εξόντωσης του εχθρού έχουν τον πρώτο λόγο, και πως το χρονοδιάγραμμα των όπλων υπερισχύει τα πάντα, υπενθυμίζει τη σημασία μιας έκτακτης και αξιόπιστης διπλωματικής πρωτοβουλίας που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός και την απελευθέρωση των ομήρων, και θα ανοίξει επίσης το δρόμο για την έναρξη διεθνούς διάσκεψης για την υποστήριξη μιας βιώσιμης ειρηνευτικής διαδικασίας.

Η αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή θα απαιτήσει εξαιρετικές προσπάθειες και όραμα. Είναι σαφές ότι είναι απαραίτητο να τεθεί τέλος στην κυριαρχία της Χαμάς στη Γάζα, η οποία είναι τρομοκρατική οργάνωση -μέρος εξάλλου ενός δικτύου συμμαχιών που τροφοδοτείται από το καθεστώς των Αγιατολλάχ-  που επιδιώκει την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ· μια δύναμη που συντρίβει επίσης κάθε δημοκρατική έκφραση του ίδιου του παλαιστινιακού πληθυσμού. Αυτό που χρειάζεται και από την πλευρά του Ισραήλ, ωστόσο, είναι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η ικανότητα να μην πέσει στην παγίδα του εξτρεμισμού που υποδαυλίζει το μίσος. Αν οι προϋποθέσεις για ειρηνική συνύπαρξη είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν, πρέπει να εργαστούμε προς ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος μπορεί να συνάψει μια συμφωνία ομοσπονδιακού χαρακτήρα με το Ισραήλ, προκειμένου να μοιρασθούν τους δημοκρατικούς θεσμούς που μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και τα δικαιώματα όλων.

Η UEF δεν μπορεί ταυτόχρονα να μην σημειώσει πόσο αδύναμη είναι η φωνή της ΕΕ σε αυτή τη συγκυρία και πόσο κακόφωνη ήταν η αντίδραση των ευρωπαϊκών κρατών μέχρι τώρα. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο, αν η Ευρώπη θέλει πραγματικά να συμβάλει στην επιστροφή της δυνατότητας ειρήνης, πρέπει να εξοπλιστεί γρήγορα η ίδια με πολιτικούς μηχανισμούς και μηχανισμούς λήψης αποφάσεων που θα της επιτρέψουν να κινηθεί στην διεθνή σκηνή γρήγορα και με ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα κοινής πολιτικής, εκπροσωπούμενη από μια αληθινή ευρωπαϊκή κυβέρνηση προικισμένη με εξουσία και αυτονομία στην εξωτερική δράση, δημιουργώντας ένα ενιαίο πλαίσιο ευρωπαϊκής παρέμβασης που μπορεί να επηρεάσει τις παγκόσμιες σχέσεις εξουσίας.

Συμπερασματικά, σε ένα νέο, άκρως κατακερματισμένο διεθνές σκηνικό, όπου υπάρχουν νέες περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις που απαιτούν να έχουν βάρος στη διεθνή σκηνή, ενώ νέες και παλιές κρίσεις σηματοδοτούν τον ορίζοντα, εμείς θεωρούμε την οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, μαζί με ένα σταθερό πυλώνα με δυνατότητα πολιτικής προστασίας, κρίσιμο για το πεπρωμένο της ευρωπαϊκής ενότητας και της παγκόσμιας σταθερότητας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υποστηρίζουμε την έναρξη μιας Συνέλευσης που θα ανοίξει την διαδικασία αναθεώρησης των Συνθηκών, ως συνέχεια των συμπερασμάτων της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης και θα αντανακλά τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στην Έκθεση της Επιτροπής Θεσμικών Υποθέσεων επί των προτάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την τροποποίηση των Συνθηκών.

Εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συνέδριο της UEF, Βρυξέλλες, 26 Νοεμβρίου 2023

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ

Για την αποκατάσταση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη

Για το Συνέδριο της Ένωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών (UEF), Βρυξέλλες, 26 Νοεμβρίου 2023

Εφόσον

−Αντιπροσωπεύοντας την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύεται να διασφαλίσει την ευημερία των 445 εκατομμυρίων πολιτών της.

−Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος βιομηχανικών αγαθών και υπηρεσιών στον κόσμο και κατέχει την πρώτη θέση τόσο σε εισερχόμενες όσο και εξερχόμενες διεθνείς επενδύσεις. Η ΕΕ είναι μία από τις πιο ανοιχτές οικονομίες στον κόσμο και παραμένει προσηλωμένη στο ελεύθερο εμπόριο.

−Η κλιματική αλλαγή και η περιβαλλοντική υποβάθμιση αποτελούν υπαρξιακή απειλή, τόσο για την ΕΕ, όσο και τον κόσμο. Για να ξεπεράσει αυτές τις προκλήσεις, η ΕΕ έχει δεσμευτεί να γίνει μία σύγχρονη, επαρκής σε πόρους, αποτελεσματική και ανταγωνιστική οικονομία και να επιτύχει τον στόχο της για ουδετερότητα άνθρακα έως το 2050

−Η οικονομική ολοκλήρωση και η σύγκλιση στην ΕΕ δεν πρέπει όμως να συμβάλουν στην αύξηση των εισοδηματικών  ανισοτήτων και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ο οποίος αποτελεί απειλή για την πολιτική σταθερότητα της δημοκρατίας σε κάθε κράτος και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

−Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας, είναι η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων,  απασχολούν περίπου 100 εκατομμύρια άτομα σε όλη την έκταση της Ένωσης και αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ευρώπης.

Θεωρώντας ότι

−Η πανδημία του COVID 19 προκάλεσε την πιο έντονη ύφεση σε  καιρό ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2020, αντιστρέφοντας την πρόσφατη πρόοδο στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και αφήνοντας βαθιά οικονομικά σημάδια, ιδιαίτερα στους πιο ευάλωτους

−Η  θέσπιση  της «ΕΕ Επόμενης Γενιάς» (Next Generation EU) μέσω της έκδοσης κοινού χρέους και η χρηματοδότηση των εθνικών μεταρρυθμίσεων για την ανάκαμψη και την ανθεκτικότητα επέτρεψε μια γρήγορη ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, με τις περισσότερες οικονομίες των μελών της ΕΕ να ανακάμπτουν στα προ-πανδημίας επίπεδα το 2021.

−Η ανάκαμψη από την πανδημία έχει διαταραχθεί όμως από τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της  Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2022, καθώς  οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση και  σε μια οικονομική αβεβαιότητα, ιδίως λόγω της αύξησης του κόστους τροφίμων και ενέργειας.

−Οι ευρωπαϊκές και εθνικές αρχές υιοθέτησαν υποστηρικτικές πολιτικές, καθ’ όλη τη διάρκεια του 2022, για να βοηθήσουν τόσο τους πολίτες όσο  και τις εταιρείες που αντιμετωπίζουν το αυξανόμενο κόστος ενέργειας και τις πληθωριστικές συνέπειές του·

-Το ενεργειακό σοκ που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία συνέπεσε με την επαναλειτουργία της οικονομίας στην μετα-πανδημία περίοδο  και  πυροδότησε υψηλό πληθωρισμό στην ΕΕ. Η ΕΚΤ υποχρεώθηκε έτσι να πάρει αυστηρά μέτρα  για την νομισματική πολιτική, ώστε να αποτρέψει την  δημιουργία  πληθωρισμού που κινδύνευε να παγιωθεί στην ευρωπαϊκή οικονομία.

−Εκτός από αυτές τις δυσκολίες, πολλά κράτη-μέλη αντιμετωπίζουν επίσης υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους, μακροοικονομικές ανισορροπίες, που καθιστούν τα  ίδια και την  Ένωση ευάλωτους σε οικονομικούς κλυδωνισμούς. Είναι επομένως απαραίτητη μια διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης και διαρθρωτικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

 

Στο πλαίσιο αυτό επείγει άμεσα :

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση να εμβαθύνει περαιτέρω την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) μέσω της μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Το νέο Σύμφωνο πρέπει να επιδιώκει την βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση σε εθνικό επίπεδο, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή και ενισχύοντας την διαδικασία απεξάρτησης  από τον άνθρακα.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της επιβάλλεται να διατηρήσουν ένα ισορροπημένο επίπεδο δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, που να ενισχύσει την οικονομική και κοινωνική ανθεκτικότητα και να στηρίξει την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, επιτυγχάνοντας μεταξύ άλλων μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση και την μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα να αποφεύγει υπερβολικές και πληθωριστικές δαπάνες.

Τα κράτη-μέλη πρέπει να υποστηρίξουν τις μισθολογικές εξελίξεις που μετριάζουν τις απώλειες στην αγοραστική δύναμη των μισθωτών, ιδίως για τους εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος, επιβλέποντας τις μέσο-μακροπρόθεσμες εξελίξεις της παραγωγικότητας, περιορίζοντας επίσης τις επιπτώσεις ενός δεύτερου γύρου πληθωρισμού.

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εκσυγχρονίσει τη βιομηχανική της πολιτική, προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Επισημαίνοντας ότι πρωτοβουλίες όπως το Chips Act, αν και δεν είναι ένα και τόσο φιλόδοξο μέτρο, μπορούν να αποτελέσουν ένα προσχέδιο για το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική στον 21ο αιώνα.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να δημιουργήσει ένα ρυθμιστικό περιβάλλον που επιτρέπει σε μικρές και μεσαίου μεγέθους εταιρείες (ΜΜΕ), που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας, να επιβιώνουν. Αυτό απαιτεί πρώτα και κύρια να ληφθούν καλύτερα υπόψη οι συγκεκριμένες προκλήσεις των ΜΜΕ σε κάθε στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβάλλεται να κάνει ένα απολογισμό του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ώστε να απλουστεύσει την νομοθεσία απαλλάσσοντας την από περιττά διοικητικά βάρη. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει η Επιτροπή να υλοποιήσει την υπόσχεση του Προέδρου της  και να πάρει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να μειώσει τις υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων κατά τουλάχιστον 25%.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να καταθέσει νομοθετικές προτάσεις για την ολοκλήρωση της Ενιαίας Αγοράς αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων ώστε να συμβάλει αποφασιστικά στην  οικονομική ανάπτυξη. Επιβάλλεται  να ξεπεραστούν άμεσα, εμπόδια και σημεία συμφόρησης που υφίστανται σήμερα σε τομείς όπως η ενέργεια, οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και η διασυνοριακή διακίνηση εργαζομένων.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να εκσυγχρονίσει την πολιτική ανταγωνισμού της, με εξορθολογισμό των διαδικασιών, λαμβάνοντας καλύτερα υπόψη τις διεθνείς εξελίξεις που καθορίζουν την αγορά, ώστε να επιτρέψουν στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να γίνουν πρωταγωνιστές.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές που διασφαλίζουν την πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες για την ευρωπαϊκή οικονομία. Η ραγδαία πράσινη και ψηφιακή μετάβαση μπορούν να επιτύχουν μόνο εάν η ευρωπαϊκή βιομηχανία έχει απεριόριστη πρόσβαση σε πρώτες ύλες και σπάνια μέταλλα. Μια τέτοια πρόσβαση πρέπει να διασφαλιστεί μέσω συμφωνιών με τρίτες χώρες, μέσω καλύτερων και αποτελεσματικότερων διαδικασιών ανακύκλωσης και μέσω αποτελεσματικότερης χρήσης των πόρων εντός της Ένωσης.

• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη να αντιμετωπίσουν την έλλειψη δεξιοτήτων με την προώθηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, την αντιμετώπιση του χάσματος των φύλων ως προς την συμμετοχή στην αγορά εργασίας, ανοίγοντας οδούς για ευκολότερη μετανάστευση εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης και διευκόλυνση της αναγνώρισης πτυχίων και πιστοποιητικών δεξιότητας που αποκτήθηκαν σε τρίτες χώρες.
• Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πρέπει να ολοκληρώσουν την έγκριση της νομοθετικής πρότασης που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στοχεύοντας στην προώθηση μιας βιώσιμης παγκοσμιοποίησης, ρυθμίζοντας τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των υπερεθνικών εταιρειών και επενδυτών, που έχουν επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον, κυρίως τις προτάσεις για μια «Οδηγία σχετικά με την δέουσα επιμέλεια για την εταιρική βιωσιμότητα», τον Κανονισμό που απαγορεύει την εισαγωγή αγαθών που είναι προϊόν  καταναγκαστικής εργασίας, καθώς και πολυάριθμες άλλες  πρωτοβουλίες  όπως ο «Κανονισμός για τα προϊόντα από την αποψίλωση και υποβάθμιση  των δασών» και ο «Κανονισμός για τα κρίσιμα ορυκτά και τις πρώτες ύλες».
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη πρέπει να ενισχύσουν την έρευνα και την ανάπτυξη με αύξηση των δαπανών, για καλύτερη διασυνοριακή συνεργασία, εισαγωγή φορολογικών πλεονεκτημάτων και αποδοτικότερη εμπορευματοποίηση της βασικής έρευνας.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει τέλος να επεξεργαστεί και να προτείνει μια φιλόδοξη ατζέντα εμπορικής πολιτικής προωθώντας ένα διεθνές σύστημα εμπορίου βασισμένο σε κανόνες, πιέζοντας για μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και προωθώντας νέες βιώσιμες, δίκαιες και διαφανείς διμερείς εμπορικές Συμφωνίες.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ( UEF-WFM )

 

Τον Δεκέμβριο του 2022, η Ένωση Ευρωπαίων Φεντεραλιστών-UEF και το Παγκόσμιο Φεντεραλιστικό Κίνημα-WFM γιόρτασαν μαζί την 75η επέτειο της Διακήρυξης του Μοντρέ, με μια κοινή εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες. Οι δυο Οργανώσεις επιβεβαίωσαν  την πολιτική τους βούληση να ενισχύσουν τη συνεργασία τους και να προωθήσουν μια ειρηνική, δημοκρατική παγκόσμια διακυβέρνηση. Αυτή η εκδήλωση ήταν το αποτέλεσμα πολλαπλών προσπαθειών που δρομολογήθηκαν μετά  το Συνέδριο της UEF στη Βιέννη τον Νοέμβριο του 2018 και εγκαινίασαν  μια νέα εποχή στενότερης συνεργασίας μεταξύ των δύο φεντεραλιστικών  οργανώσεων.

Με την κοινή αυτή εκδήλωση του Δεκεμβρίου 2022, οι δυο Οργανώσεις θέλησαν να υπενθυμίσουν το πνεύμα  της Διακήρυξης του Μοντρέ το 1947, όταν στον απόηχο της  λήξης του  Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του φιλειρηνικού κινήματος,   του φόβου από τη διάδοση των πυρηνικών όπλων και του κινδύνου  μιας νέας παγκόσμιας καταστροφής, οι φεντεραλιστές   υπογράμμισαν την  βούλησή τους να εργαστούν για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας ομοσπονδιακής διακυβέρνησης. Στο ίδιο πνεύμα, 75 χρόνια μετά, οι φεντεραλιστές επιβεβαίωσαν  τη δέσμευσή τους για την προώθηση της ειρήνης, της συνεργασίας και των κοινών κανόνων δικαιοσύνης που έχουν συμφωνηθεί παγκοσμίως.

Οι αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα είδαν  την επιστροφή του πολιτικού αυταρχισμού και τον πολλαπλασιασμό των πολέμων, θέτοντας ένα τέλος στην  προηγούμενη εποχή αισιοδοξίας. Ο κόσμος δυστυχώς έχει μπει σε μια νέα εποχή συγκρούσεων. Σε όλο τον κόσμο, οι εξοπλισμοί αυξάνονται και ομάδες  επιλέγουν να επιλύσουν τις διαφορές χρησιμοποιώντας βία αντί του διαλόγου. Η ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2022 και ο νέος πόλεμος στη Γάζα τον Οκτώβριο του 2023 σηματοδοτούν μια σημαντική στροφή προς την παγκόσμια ανασφάλεια, τις απειλές, την οικονομική αστάθεια, καθώς και την υπερβολική χρήση όπλων για την επίλυση διεθνών διαφορών. Πράγματι, αντί οι οικονομικοί πόροι να χρησιμοποιούνται  για έργα περιβαλλοντικής αποκατάστασης και κοινωνικής δικαιοσύνης, τα κράτη έχουν τώρα πολλαπλασιάσει τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και τις επενδύσεις τους στους τομείς άμυνας και ασφάλειας.

Σε αυτό το ασταθές παγκόσμιο περιβάλλον, απαιτείται μια ισχυρή σχέση συνεργασίας μεταξύ του Παγκόσμιου Φεντεραλιστικού Κινήματος και της Ένωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών, ώστε οι δυο Οργανώσεις να  εργαστούν συντεταγμένα και  δυναμικά για την προώθηση μιας  παγκόσμιας  ομοσπονδιακής δημοκρατικής διακυβέρνησης, που να στηρίζεται σε κανόνες, και να προωθήσουν την δημοκρατική διακυβέρνηση και την ειρηνική επίλυση των μεγάλων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα. Για τα επόμενα δύο χρόνια, το Παγκόσμιο Φεντεραλιστικό Κίνημα και η Ένωση Ευρωπαίων Φεντεραλιστών θα πρέπει να αναπτύξουν πρωτοβουλίες με επίκεντρο:

1. Την ειρήνη και πρόληψη συγκρούσεων. Δεδομένης της σημερινής κρίσιμης  κατάστασης στην Ευρώπη, τη  Μέση Ανατολή, την Αφρική και τη Νότια Αμερική, η προώθηση  διαλόγου, η αποκλιμάκωση και η  διαμεσολάβηση για την επίλυση των συγκρούσεων είναι ένα πλαίσιο συνεργασίας στο οποίο πρέπει  να συμμετάσχουν δυναμικά η UEF και η WFM/IGP. Θα πρέπει να δράσουμε για να δημιουργήσουμε καλύτερους διαύλους επικοινωνίας, δημιουργώντας κίνητρα για την επίλυση των διαφωνιών ειρηνικά και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αποφεύγοντας παράλληλα τις ένοπλες συγκρούσεις. Μια τέτοια εκστρατεία πρέπει να πάρει παγκόσμιο χαρακτήρα. Το έργο για την ειρήνη, την πρόληψη και επίλυση των συγκρούσεων μπορεί να λάβει πολλαπλές μορφές, στις οποίες η κοινωνία των πολιτών και οι ομοσπονδιακές οργανώσεις έχουν να διαδραματίσουν αληθινό ρόλο. Η κινητοποίηση κατά των πυρομαχικών διασποράς και των  ναρκών ξηράς μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές, απαγορεύοντας τη χρήση αυτών των όπλων σε περιοχές συγκρούσεων. Περιφερειακές και παγκόσμιες καμπάνιες για την προώθηση μιας εξωτερικής πολιτικής που θα προλαμβάνει περισσότερο τις συγκρούσεις, θα ήταν ένας τομέας όπου η στενότερη συνεργασία μεταξύ της UEF και της WFM θα μπορούσε να έχει πραγματικά οφέλη προστιθέμενης αξίας.
2. Την ανάπτυξη περιφερειακών ανταλλαγών μεταξύ φεντεραλιστών. Δεδομένου ότι είμαστε συμπληρωματικά  κινήματα, έχουμε πολλά να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Θα ήταν λάθος να μην  χρησιμοποιήσουμε την κοινή εμπειρία και να μην την μοιραστούμε σε άλλες ομάδες ομοϊδεατών. Εμείς, στην UEF, έχουμε ένα κίνημα που έχει τις ρίζες του σε μια μακρά ιστορία κοινωνικού και πολιτικού ακτιβισμού, που εκτείνεται σε διάφορες περιοχές και χώρες σε όλη την Ευρώπη και εξαπλώνεται σε διάφορες πολιτικές οικογένειες. Η εμπειρία μας στην οικοδόμηση συναίνεσης, στην προσέγγιση διαφόρων ενδιαφερομένων και στην κινητοποίηση διαφόρων τμημάτων της κοινωνίας των πολιτών για μια δημοκρατική, ισότιμη και ομοσπονδιακή Ευρώπη είναι κάτι που μπορούμε και πρέπει να μοιραστούμε. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από νέες ιδέες που προέρχονται από άλλα φεντεραλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Αυτό μπορεί να μας επιτρέψει να ξανασκεφτούμε τις μεθόδους δράσης μας ή τον τρόπο που παρουσιάζουμε ορισμένες από τις βασικές θέσεις μας από διαφορετική οπτική γωνία. Δραστηριότητες κατάρτισης, εκπαιδευτικά προγράμματα  και ανεπίσημες συζητήσεις  σε αυτά τα θέματα,   είναι  ένας καλός τρόπος για να οργανωθεί μια τέτοια συνεργασία. Οι διαδικτυακές εκδηλώσεις, ακόμα κι αν μερικές φορές είναι απρόσωπες, επιτρέπουν πολύ ευρύτερη συμμετοχή.
3. Την διεθνή δικαιοσύνη και λογοδοσία. Η συνεργασία πρέπει να περιλαμβάνει θέματα όπως η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Αυτά πρέπει να είναι οι βασικοί άξονες για τις δράσεις μας. Πρόσφατα βλέπουμε μια ανησυχητική τάση προς  αμφισβήτηση ή αποδυνάμωση αυτών των κανόνων. Αυτό υπογραμμίζει την αυξανόμενη σήμερα σημασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, της διεθνούς δικαιοσύνης και της λογοδοσίας σε βασικούς τομείς πολιτικής, όπως η διαφθορά, τα σοβαρά διεθνή εγκλήματα και τα εγκλήματα πολέμου. Τα φαινόμενα αυτά δεν γεννούν μόνο προσωρινές ανάγκες και δεν μπορούμε απλά να τα αγνοήσουμε. Θα πρέπει, ως φεντεραλιστές, να πρωτοστατήσουμε ενισχύοντας την αυστηρή τήρηση των κανόνων που ήδη υπάρχουν στο Διεθνές Δίκαιο για την αντιμετώπιση νέων προκλήσεων ή  προτείνοντας  νέους, όπου χρειάζεται.
4. Τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές (συμπεριλαμβανομένης της βιοποικιλότητας) δράσεις και προτάσεις. Και οι δύο Οργανώσεις  μπορούν να προωθήσουν  κοινές δράσεις, να δημιουργήσουν συνέργειες και να ενισχύσουν γενικότερα την συνεργασία σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος,  βελτιώνοντας  την  γνώση, την εκπαίδευση και ανταλλαγές. Κατά την διάρκεια του 2023, έχουν ήδη οργανωθεί κοινές εκδηλώσεις για μια Παγκόσμια Πράσινη Συμφωνία. Ειδικότερα πραγματοποιήθηκαν δύο διαδικτυακά σεμινάρια τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο, τα οποία επικεντρώθηκαν στη χρηματοπιστωτική και υπερεθνική νομισματική διακυβέρνηση και στην οικολογική γεωργία (συμπεριλαμβανομένης της παρουσίασης του ευρωπαϊκού νόμου για την οικολογική  αποκατάσταση). Μπορούν να προγραμματιστούν νέες πρωτοβουλίες για την επόμενη περίοδο σε βασικά ζητήματα, όπως η λειψυδρία (προώθηση, μεταξύ άλλων, πρόσβαση σε πόσιμο νερό για όλους και τρόπους διευκόλυνσης εναλλακτικής επίλυσης διαφορών που σχετίζονται με τους υδάτινους πόρους), την υγεία και το περιβάλλον – πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες της παγκόσμιας οικονομίας, αλλαγές στο αστικό περιβάλλον και  κοινωνικοοικονομική διάσταση, Δίκαιο της Θάλασσας, περιβαλλοντικό κράτος δικαίου – καταπολέμηση των βλαβών της βιοποικιλότητας.

 

UEF CONGRESS 2023 texts adopted