*ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ;
Τι θέλει να κάνει η Ευρώπη;
Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για τους Ευρωπαίους αν δεν γίνουν ομοσπονδιακή ένωση
06/11/2024
Δελτίο Τύπου
UEF
Βρυξέλλες, 6 Νοεμβρίου 2024
Η ξεκάθαρη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι ένα τσουνάμι για την Ευρωπαϊκή Ένωση που οι κυβερνήσεις των 27 κρατών μελών καλό θα ήταν να το λάβουν υπόψη το συντομότερο δυνατό.
Πέρα από την αποδυνάμωση της δημοκρατίας στην Αμερική και παγκοσμίως που είναι πιθανό να επιφέρουν αυτές οι εκλογές, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν γρήγορα τη σημασία του επιθετικού και ανεύθυνου εθνικισμού του επερχόμενου Προέδρου.
Πρέπει να προετοιμαστούν για την πραγματικότητα ότι ο Τραμπ πιθανότατα θα επιδιώξει να τους αποδυναμώσει, να τους διχάσει και να τους χειραγωγήσει.
Είναι καιρός οι 27 εθνικές μας κυβερνήσεις να συνειδητοποιήσουν ότι η διατήρηση μιας πλασματικής κυριαρχίας είναι μάταιη. Αυτή η προσέγγιση τις κρατά ανίσχυρες, ανίκανες να διασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια και τις καταδικάζει σε βιομηχανική και οικονομική παρακμή.
Θα αναγνωρίσουν ότι, όπως κατά την εποχή του COVID, η κατάσταση είναι κρίσιμη και ότι η ανατροπή είναι απαραίτητη για την προστασία όλων, συλλογικά, ως ευρωπαϊκή οντότητα; Ή μήπως θα προσπαθήσει κάθε χώρα να σωθεί μόνη της;
Θα συνεχίσουν να βρίσκουν δικαιολογίες για να αντισταθούν στην πολιτική ολοκλήρωση που είναι σαφώς απαραίτητη σε αυτό το πλαίσιο και εξηγείται καλά στις εκθέσεις Draghi και Niinistö της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Αυτή η Ένωση δεν μπορεί να αντέξει τον παγκόσμιο ανταγωνισμό ούτε να προστατευτεί αποτελεσματικά. Το να μένει ακινητοποιημένη τώρα ισοδυναμεί με παράλυση και καταδίκη του εαυτού της σε μια αναπόφευκτη αγωνία, που θα είναι πιο γρήγορη -και όχι λιγότερο επώδυνη- με τον Τραμπ.
Ένα ισχυρό μήνυμα πρέπει τώρα να έρθει από τα κράτη της ΕΕ. Είναι σαφές ότι η ΕΕ χρειάζεται αυτονομία στην άμυνα και την ασφάλεια. Ωστόσο, αυτή δεν είναι μια γρήγορη διαδικασία. Μπορεί να επιτευχθεί με αξιοπιστία και επιτυχία, μόνο εάν οι εθνικές κυβερνήσεις επιδείξουν ξεκάθαρα την αποφασιστικότητά τους να ενισχύσουν την ενότητά τους και να εργαστούν συνεκτικά για την οικοδόμηση ενός κοινού μέλλοντος.
Από αυτή την άποψη, πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν γρήγορα εάν υπάρξει δεύσμεση και πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει την εξουσία να αντιμετωπίσει τον αναμενόμενο εμπορικό πόλεμο για τους δασμούς. Ωστόσο, δεν διαθέτει την εξουσία να ολοκληρώσει την Ενιαία Κεφαλαιαγορά που απαιτείται για τη διοχέτευση ιδιωτικών αποταμιεύσεων σε βασικές ευρωπαϊκές επενδύσεις και δεν μπορεί να ξεκινήσει ένα ευρωπαϊκό σχέδιο δημόσιων επενδύσεων μέσω της χρηματοδότησης χρέους.
Αυτές οι ενέργειες είναι επείγουσες, καθώς η ΕΕ δεν μπορεί πλέον να καθυστερήσει την έναρξη ενός έργου για τη στήριξη της τεχνολογικής καινοτομίας και της βιομηχανικής ανάπτυξης, ιδίως στον τομέα της άμυνας. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να ολοκληρωθεί η νομισματική ένωση με βασικά εργαλεία, να εξουσιοδοτηθεί η δημοσιονομική αυτονομία της ΕΕ και να καθιερωθεί η πλειοψηφία στην εξωτερική πολιτική. Αυτό μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί τώρα.
«Θα υπάρξει χρόνος να αναλυθούν τα αίτια της επιστροφής του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, αλλά αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει», δήλωσε ο Ντόμενεκ Ρουίζ Ντεβέσα, πρόεδρος της UEF «Δεν υπάρχει εναλλακτική για τους Ευρωπαίους αν δεν δημιουργηθεί μια ομοσπονδιακή ένωση και έτσι να υπάρξει μια ευρωπαϊκή άμυνα».
Όπως προειδοποιεί ο ίδιος ο Ντράγκι, οι κυβερνήσεις που το κατανοούν αυτό πρέπει να αναλάβουν την ηγεσία και να δράσουν. Πρέπει να κάνουν τα πρώτα βήματα για να δώσουν στην Ευρώπη την αξιοπιστία που χρειάζεται για να αντιταχθεί στην επιθυμία του Τραμπ για κυριαρχία και να σταματήσει τις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Πούτιν.
Είναι σημαντικό να σκεφτούμε μια πραγματική και αποφασιστική κοινή απάντηση για την προστασία της Ουκρανίας, των ανατολικών χωρών της ΕΕ και όλων των ευρωπαίων πολιτών. Εάν μπορέσουν να αντιληφθούν τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν, ίσως οι Ευρωπαίοι να βρουν επιτέλους τη δύναμη να οικοδομήσουν μια κοινή κυριαρχία, να γίνουν μια ενωμένη κρατική κοινότητα.
Αυτή είναι μια έκκληση για δράση για τις κυβερνήσεις των μεγαλύτερων κρατών: η Γαλλία, η Γερμανία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Ιταλία πρέπει να βρουν την πολιτική βούληση να ηγηθούν της διαδικασίας.