*ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΟΥΣ
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
Οι ευρωεκλογές του 2024 προορίζονται να είναι εξαιρετικής σημασίας για τους πολίτες της ΕΕ. Διακυβεύεται το μέλλον της ΕΕ και η κατεύθυνση που πρέπει να δοθεί στην διαδικασία ενοποίησης. Ο σχεδιασμός μιας πολιτικής Ευρώπης -νομιμοποιημένης άμεσα από τους πολίτες της Ευρώπης και ικανής να δράσει με πολιτικό κύρος στη διεθνή σκηνή και να πραγματοποιήσει επιτυχώς τις βαθιές οικολογικές και ψηφιακές μεταβάσεις σε βιομηχανικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο- είναι σε αντίθεση με τον σχεδιασμό των εθνικιστικών δυνάμεων, που πιστεύουν ότι η πολιτική πρέπει να είναι το αποκλειστικό προνόμιο των κρατών- μελών, των μοναδικών ιδιοκτητών της κυριαρχίας, ακόμη και σε ό,τι αφορά το κράτος Δικαίου.
Η πραγματικότητα που ζούμε, ωστόσο, υποδηλώνει ξεκάθαρα την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας μίας κοινής ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Στον κόσμο, γινόμαστε μάρτυρες της επιστροφής των αυτοκρατορικών δυνάμεων, η δημοκρατία ακροβατεί ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν είναι πλέον σε θέση να εγγυηθούν τη συνέχεια της εξωτερικής πολιτικής τους και των συμμαχιών τους, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, των πολέμων, της οικονομικής αστάθειας και της ανεξέλεγκτης κινητικότητας ανθρώπων. Στο πλαίσιο αυτό, η κυριαρχία των ευρωπαϊκών κρατών και η ικανότητά τους για πολιτική δράση είναι πιο ασήμαντη από ποτέ.
Επιπλέον, η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία μας. Η προσπάθεια να εκμηδενίσουν μια δημοκρατική χώρα που είχε ήδη επιλέξει το μέλλον της στην Ευρώπη και να εξαφανίσουν το λαό της μέσω μιας βάναυσης εισβολής, αποτελεί πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ειρηνευτικό έργο της. Όλα αυτά καθιστούν ακόμη πιο αναγκαία και επείγουσα την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να την καταστήσει ισχυρή και κυρίαρχη στις ενέργειές της, ικανή να ηγηθεί του δημοκρατικού κόσμου, για χάρη και του πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου που ενσαρκώνει. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι ο πραγματικός εχθρός των απολυταρχιών, που βασίζονται στον επιθετικό εθνικισμό, την τυραννία, την περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή και ελευθερία, περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βρίσκονται μέσα στην διαφθορά· και είναι μια διαδικασία που πρέπει τώρα να ολοκληρωθεί, επιστρέφοντας στις ρίζες του Μανιφέστου του Βεντοτένε/Ventotene. Η απειλή είναι παρόμοια, και σε το ίδιο επίπεδο πρέπει να είναι η απάντηση, εφαρμόζοντας επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ζωή σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Δεν πρέπει μόνο να ολοκληρώσουμε την ενότητά μας, δημιουργώντας κατάλληλους θεσμικούς μηχανισμούς, να ενισχύσουμε τη σύγκλιση των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων μας και να προωθήσουμε τις αξίες μας και ελευθερίες. Αλλά πρέπει πρώτα απ’ όλα να νικήσουμε πολιτικά τον εθνικισμό, ο οποίος επέστρεψε για να φέρει τον πόλεμο στην ήπειρό μας, δημιουργώντας δημοκρατικούς θεσμούς που να είναι ανέγγιχτοι από αυτή την ασθένεια και, αντιστρόφως, αντιπροσωπεύουν ένα εναλλακτικό μοντέλο και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Οικοδομώντας μια ομοσπονδιακή Ευρώπη: πού βρισκόμαστε;
Η πανδημία και η ικανότητα της Ευρώπης να αντιδρά με ενότητα και αλληλεγγύη έχουν ανοίξει τη δυνατότητα ενός ενάρετου μονοπατιού, το οποίο έχει «μεταφράσει» σε συγκεκριμένα αιτήματα και προτάσεις των πολιτών η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, μέσω μίας πρωτόγνωρης δημοκρατικής συμμετοχικής διαδικασίας, Αυτά μπορούν να συνοψιστούν στο αίτημα για μια Ευρώπη που είναι πιο ικανή να δράσει και περισσότερο δημοκρατική και κοντά στους πολίτες της, ιδίως μέσω της ενίσχυσης των εξουσιών που έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίου ως προς την εκπροσώπηση τους.
Όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν δεσμευτεί να ακολουθήσουν τα αποτελέσματα της Διάσκεψης, αλλά πάνω απ’ όλα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανέλαβε να ζητήσει σύγκληση Συνέλευσης για την αναθεώρηση των Συνθηκών και καταρτίστηκε από την Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων, μια οργανική και βαθιά πρόταση για μεταρρύθμιση, η οποία εγκρίθηκε στις 22 Νοεμβρίου. Αυτές είναι προτάσεις ικανές να ανοίξουν μια συζήτηση για την εγκαθίδρυση μιας αληθινής δημοκρατικής νομιμοποίησης της ευρωπαϊκής κυριαρχίας και του καθορισμού των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής πολιτικής εξουσίας και για την ουσιαστική χειραφέτηση της Ένωσης από τα κράτη-μέλη.
Είμαστε πεπεισμένοι, ως UEF, ότι η ανάγκη να ξεκινήσουμε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να παρέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις κατάλληλες αρμοδιότητες, πόρους και εξουσίες για την εφαρμογή των κοινών πολιτικών που είναι απαραίτητες για την υπεράσπιση των αξιών, της ασφάλειας και των συμφερόντων των Ευρωπαίων πολιτών, βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης για την ευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία. Καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις και τους υποψήφιους να αντιστοιχηθούν με την ιστορική και την πολιτική συγκυρία, και να αποκτήσουν την δυνατότητα να παρουσιάσουν στους πολίτες τι πραγματικά διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές, δίνοντας αφορμή για μια πραγματική υπερεθνική συζήτηση ώστε να ενισχυθεί η διαμόρφωση μίας ακόμα βαθύτερης κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης.
Οι προκλήσεις μπροστά μας
Διεύρυνση
Η βάναυση επίθεση κατά της Ουκρανίας από τη Ρωσία έχει δημιουργήσει την ανάγκη για επιτάχυνση μιας νέας διεύρυνσης, πρώτα απ’ όλα προς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, την Ουκρανία και επίσης τη Μολδαβία και τη Γεωργία.
Η πρόκληση της συμπερίληψης ενός περαιτέρω μεγάλου αριθμού μελών με βάση ένα νέο όραμα, με πολύ μεγαλύτερο προσανατολισμό στη γεωπολιτική και συνδεόμενο με την ασφάλεια, συνεπάγεται την ανάγκη να προχωρήσουμε παράλληλα σε σημαντικές θεσμικές αλλαγές, ώστε οι μηχανισμοί λήψης αποφάσεων και η δομή των ευρωπαϊκών φορέων να γίνουν επαρκείς για την εξασφάλιση αποτελεσματικής λειτουργίας με 35 ή περισσότερα μέλη, χωρίς τον κίνδυνο παράλυσης ή αποδυνάμωσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το οφείλει πρώτα και κύρια στις υποψήφιες χώρες -και για άλλη μια φορά πρώτα και κύρια στην Ουκρανία λόγω της τραγωδίας που βιώνει- να μην προδώσει τις προσδοκίες όσον αφορά την ένταξη στην ΕΕ και να προσφέρει συμμετοχή σε ένα σταθερό σχέδιο.
Από αυτή την άποψη, η επέκταση της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας (που συνεπάγεται και την υπέρβαση της ομοφωνίας και του δικαιώματος αρνησικυρίας) και η ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- αναδεικνύονται ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει η Ένωση και να μπορέσει να οικοδομήσει μια δομή με πολλά ομόκεντρα επίπεδα ολοκλήρωσης, γύρω από τον πυρήνα των χωρών που σχηματίζουν μια πολιτική ένωση .
Οι απαραίτητες πολιτικές
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις στους τομείς:
- Οικονομίας
- Κοινωνικής πολιτικής
- Περιβάλλοντος
- Βιομηχανικής πολιτικής
- Ψηφιοποίησης και τεχνητής νοημοσύνης
- Ενέργειας
- Υγείας
- Εκπαίδευσης
- Εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας
- Πραγματικής κοινής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης
- Άμυνας
Η ανάπτυξη κοινών πολιτικών σε όλους αυτούς τους τομείς είναι απαραίτητη για την διαμόρφωση κοινωνιών χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμης ανάπτυξης στην Ευρώπη, για τη διατήρηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής και των προτύπων του. Είναι επίσης απαραίτητη για την ανάπτυξη της στρατηγικής αυτονομίας, που αποτελεί υλική προϋπόθεση για την άσκηση πολιτικής κυριαρχίας.
Περιλαμβάνει, μεταξύ πολλών άλλων, την δυνατότητα ανάπτυξης μιας πολιτικής δημόσιων επενδύσεων προς υποστήριξη ή αναμόρφωση πολλών δευτερογενών-τριτογενών τομέων, επέκταση της έρευνας και της καινοτομίας σε στρατηγικούς τομείς και την παρέμβαση στις περιοχές και στα τμήματα του πληθυσμού που επηρεάζονται από τις μεταβάσεις που πραγματοποιούνται.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, συνεπάγονται την ικανότητα για δημιουργία νέων εταιρικών σχέσεων ξεκινώντας με χώρες της Μεσογείου και της Αφρικής, συνεισφέροντας στη δημιουργία ενός ευρύτερου χώρου ασφάλειας, ανταλλαγών και συνεργασίας, που να αντικατοπτρίζει επίσης τα δίκαια αιτήματα του παγκόσμιου Νότου με την εμφάνιση νέων υπερεθνικών διεθνών θεσμών που μπορεί να προωθήσουν τον εποικοδομητικό διάλογο και τη συνεργασία, ευνοώντας το διεθνές εμπόριο και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Όλες αυτές οι πολιτικές πρέπει να αναπτυχθούν πρώτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ακόμη και αν μπορούν να αναπτυχθούν όπου χρειάζεται σε διαφορετικά επίπεδα, είτε σε εθνικό είτε σε περιφερειακό/τοπικό επίπεδο, βασισμένες στην αρχή της επικουρικότητας, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του φεντεραλισμού. Για αυτό είναι απαραίτητο να δοθεί στην ΕΕ η εξουσία να βρίσκει αυτόνομα τους πόρους για την υλοποίηση τους, για την εφαρμογή τους όταν έχουν ευρωπαϊκή διάσταση, και συνεπώς μια δημοκρατική δομή λήψης αποφάσεων και μια αποτελεσματική ικανότητα διακυβέρνησης.
Για τον σκοπό αυτό απαιτείται ένας αριθμός αλλαγών, οι οποίες ήταν επίσης στο επίκεντρο της συζήτησης κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας των προτάσεων για τροποποιήσεις εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:
– η επέκταση των αρμοδιοτήτων και συνεπώς η δυνατότητα πολιτικής αυτονομίας της Ένωσης:
α) αποκλειστικές αρμοδιότητες στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής και της προστασίας της βιοποικιλότητας – ένα πολύ σημαντικό βήμα γιατί η προστασία του περιβάλλοντος έχει οριζόντιες εφαρμογές σε πολλές άλλες πολιτικές.
β) ανταγωνιστικές δυνατότητες στην ενέργεια, τη βιομηχανία, την πολιτική προστασία, την υγεία και την εκπαίδευση
γ ) ενίσχυση της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας μέσω της επέκτασης της πλειοψηφίας στο Συμβούλιο
δ) δημιουργία ενός αρχικού πυρήνα της Αμυντικής Ένωσης μέσω της δημιουργίας στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης υπό μια ενιαία ολοκληρωμένη διοίκηση·
ε) επέκταση της ψηφοφορίας με πλειοψηφία στη λήψη αποφάσεων για τους ίδιους πόρους και το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, για να μπορέσει η Ένωση να γίνει κυρίαρχος του προϋπολογισμού της, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιδίωξη των στόχων της και να ρυθμίσει τις ενέργειες των κρατών-μελών μέσω πολιτικών όρων ευθυγραμμιζόμενων με την NextGenerationEU
ζ) καθιέρωση της πλειοψηφίας στο Συμβούλιο για την ενεργοποίηση της ρήτρας ευελιξίας βάσει του άρθρου 352 ΣΛΕΕ, προκειμένου να παράσχει στην Ένωση μια επικουρική νομική βάση για την έκδοση των απαραίτητων πράξεων για την επιδίωξη των στόχων της.
– η εδραίωση ενός βασικού μοντέλου δύο Σωμάτων και η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (με μετονομασία σε «Εκτελεστική»):
η) επέκταση της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας για την πλειοψηφία των αποφάσεων, με την οποία το Κοινοβούλιο θα ασκεί μόνιμα τον ρόλο του πολιτικού οργάνου συναπόφασης στην Ένωση παράλληλα με το Συμβούλιο, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις κατά πλειοψηφία·
θ) παραχώρηση στο Κοινοβούλιο της εξουσίας νομοθετικής πρωτοβουλίας και του δικαιώματος να κινεί διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου εάν ένα κράτος-μέλος παραβιάζει το δίκαιο της ΕΕ.
ι) αναμόρφωση της διαδικασίας διορισμού του Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής, ο οποίος γίνεται «Πρόεδρος της Ένωσης», επιλογή του Προέδρου από το Κοινοβούλιο, που επικυρώνεται από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου;
κ) μείωση του αριθμού των μελών που απαρτίζουν την Εκτελεστική Επιτροπή, επιλογή σε πολιτική βάση από τον ίδιο τον Πρόεδρο, λαμβάνοντας υπόψη τη δημογραφική και γεωγραφική ισορροπία·
λ) μεταρρύθμιση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ώστε να αποτελείται μόνο από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων και τον Πρόεδρο της Ένωσης (δηλαδή της Ευρωπαϊκής Εκτελεστικής Επιτροπής).
Κυριαρχία, δημοκρατία και κράτος δικαίου
Με το ισχύον σύστημα, η πολιτική κυριαρχία παραμένει προνόμιο –σε έσχατη λύση- αποκλειστικά των κρατών-μελών· η δημοκρατία (που νοείται ως έλεγχος από τους πολίτες των θεσμών που ασκούν πολιτική εξουσία σε αποφάσεις για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους) ασκείται ουσιαστικά σε εθνικό επίπεδο. Τα εθνικά Κοινοβούλια είναι αυτά που αποφασίζουν για θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της κυριαρχίας (και της ζωής των πολιτών).
Όπως επισημαίνεται συχνά από το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, αλλά όχι μόνο, το γεγονός ότι η κυριαρχία ασκείται δημοκρατικά μόνο σε εθνικό επίπεδο θέτει τα όρια όχι μόνο των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά και της δυνατότητας να υπάρξει μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία στο παρόν Σύστημα.
Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να βρεθούν αποτελεσματικοί τρόποι ενίσχυσης της δημοκρατίας και της δημοκρατικής συμμετοχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μόνη δυνατότητα είναι η αναθεώρηση του υφιστάμενου ευρωπαϊκού πολιτικού θεσμικού συστήματος που να εισάγει βασικές θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις προκειμένου να τεθούν ορισμένοι ομοσπονδιακοί μηχανισμοί εντός της ΕΕ, καθιστώντας αποτελεσματική την άμεση σχέση μεταξύ πολιτών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων (βλ. A. Hamilton, The Federalist, n.15) και πραγματοποιώντας έτσι μια θεσμική αλλαγή που είναι συνταγματικής φύσης.
Αυτό το αίτημα προέκυψε και από την Διάσκεψη για την Ευρώπη. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι μερικά από τα βασικά ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της κυριαρχίας δεν μπορούν πλέον να διευθύνονται επαρκώς από τα κράτη-μέλη και ζητούν μια ισχυρότερη ΕΕ, με περισσότερες πολιτικές εξουσίες, αλλά και κάνουν έκκληση για βαθύτερη μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης που να επιτρέπει στους πολίτες να ελέγχουν και να επηρεάζουν τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών που ρυθμίζουν και επηρεάζουν τη ζωή τους.
Είναι επίσης απαραίτητο να τονιστεί ότι, σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης στα δημοκρατικά συστήματα που αμφισβητούνται από την αυξανόμενη δυσπιστία των πολιτών προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, μια δυσπιστία που επίσης γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εξωτερικές αυταρχικές δυνάμεις που προσβλέπουν στην αποδυνάμωση της Ευρώπης –, είναι απαραίτητο να αυξηθεί αποτελεσματικά η πολιτική συμμετοχή των Ευρωπαίων πολιτών.
Από αυτή την άποψη, σημαντική συμβολή όσον αφορά την ενίσχυση της δημοκρατίας και του «ευρωπαϊκού συναισθήματος» μεταξύ των πολιτών, μπορεί να είναι η εισαγωγή του νέου εκλογικού νόμου που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2022.
Επομένως, η θεμελιώδης επιλογή για μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία παραμένει αυτή της οικοδόμησης μιας κοινής ευρωπαϊκής κυριαρχίας, η οποία, ενώ επιτρέπει στους Ευρωπαίους να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις από τις οποίες εξαρτάται το μέλλον τους, δημιουργεί τους θεσμικούς μηχανισμούς που θα παρέχουν στους πολίτες τη δυνατότητα να επιλέγουν τις πολιτικές που θέλουν να δουν να αναπτύσσονται και να ελέγχουν το έργο των Ευρωπαϊκών Θεσμών που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων και την εφαρμογή αυτών των πολιτικών.
Αυτός είναι επίσης ο πραγματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η απαίτηση των ανελεύθερων κυβερνήσεων να μην έχουν περιορισμούς στις παρεμβάσεις στο δικό τους εγχώριο νομικό θεσμικό σύστημα, αμφισβητώντας τον σεβασμό προς το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από αυτή την άποψη, οι προτάσεις για τις τροποποιήσεις των Συνθηκών που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (που πράγματι πυροδοτεί τη διαδικασία μεταρρύθμισης των Συνθηκών ως νόμιμος εκπρόσωπος όλων των Ευρωπαίων πολιτών) αποτελούν ένα πρώτο βήμα για την επίτευξη αυτού του στόχου με συγκεκριμένους όρους, δίνοντας άμεσες εξουσίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον έλεγχο του ΕΚ.
Επιπλέον, βάσει αυτών των προτάσεων, αυξάνονται οι εποπτικές εξουσίες του Δικαστηρίου επί των νέων κρατών μελών. Η νέα διαδικασία βάσει του άρθρου. 7 ΣΕΕ θα προέβλεπε τη δυνατότητα για το Συμβούλιο να καταγγείλει κατά πλειοψηφία την παραβίαση του κράτους δικαίου σε ένα κράτος-μέλος, για την οποίο το Δικαστήριο θα έπρεπε να αποφανθεί, επιβάλλοντας ουσιαστικά πρόστιμα εάν χρειαστεί. Το Δικαστήριο θα μπορεί επίσης να δεχθεί προκαταρκτικές προσφυγές σχετικά με τη συμμόρφωση των σχεδίων νόμων με τις Συνθήκες, με πρωτοβουλία του Κοινοβουλίου.
Μια δέσμευση για μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη
Ως εκ τούτου, η UEF επιβεβαιώνει τη δέσμευσή της να υποστηρίξει την πρόταση που έγινε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την έναρξη της αναθεώρησης των υφιστάμενων Συνθηκών, προκειμένου να ανταποκριθεί στην ανάγκη εμβάθυνσης και ενίσχυσης της δημοκρατικής δυνατότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δράσει.
Από αυτή την άποψη, η UEF:
-απευθύνει κατ’ αρχήν έκκληση στην Ισπανική Προεδρία να διαβιβάσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αιτούμενη τη δρομολόγηση μιας σύμβασης για τη μεταρρύθμιση των Συνθηκών εγκαίρως για να εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 15 Δεκεμβρίου·
-προτρέπει τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τεθεί στην ημερήσια διάταξη της Συνάντησης της 15ης Δεκεμβρίου η απόφαση της EUCO για το αίτημα του ΕΚ
-προτρέπει τις εθνικές κυβερνήσεις να δώσουν το πράσινο φως για την προετοιμασία της Συνόδου, όπως ζητήθηκε από το ΕΚ·
-καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να συγκαλέσουν εκ νέου συνεδρίαση της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης προκειμένου να μοιραστεί με τους πολίτες που συμμετείχαν στις εργασίες της, τις προτάσεις που εκπονήθηκαν για τη μεταρρύθμιση των Συνθηκών, όπως περιέχονται στα συμπεράσματα και τα τελικά αιτήματα του Διάσκεψης.
Τέλος, ενόψει των ευρωεκλογών, η UEF καλεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους υποψηφίους να προσυπογράψουν τη δέσμευση για μια βαθιά μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να εφαρμοστούν ευρωπαϊκές πολιτικές που μπορούν να εγγυηθούν στους πολίτες το σεβασμό των πολιτικών, αστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και συμβάλλουν στην οικοδόμηση μιας πιο σταθερής, πιο ειρηνικής, παγκόσμιας τάξης που να βασίζεται περισσότερο στην αλληλεγγύη.
Βρυξέλλες, 26 Νοεμβρίου 2023
Εγκεκριμένο από το XXVIII Ευρωπαϊκό Συνέδριο της UEF